Het laatste tripje....Brownsberg!

Het laatste tripje in Suriname is alweer voorbij! Afgelopen weekend gingen we naar Brownsberg. Een tripje waar we al veel leuke verhalen over hadden gehoord.
Zaterdagochtend kwart over 7 stonden we dan ook met ons goeie gedrag bij Rehana, de touropperator. Daar werd een bus volgeladen met onze bagage en konden wij vervolgens met 19 man ook nog eens instappen... Marloes en ik hadden een zwaar weekje achter de rug, dus we waren de bauxietweg nog niet gepasseerd of wij lagen alweer te slapen! Na flink wat gehobbel werden we toch weer even wakker geschud. De helft van de reis zat er alweer op. We hadden weer een korte pitstop bij het ‘oude vertrouwde tankstation’..en we vervolgden onze reis weer......

Na een klein uurtje rijden kwamen we bij de Brownsberg aan...Ons volgeladen busje, inclusief onszelf moest bij de berg omhoog. Dat was een hele klus. Ongeveer een half uur later arriveerden we boven op de berg. We kregen een broodje en moesten ons ‘’wandeloutfit’’ aantrekken. De eerste tocht naar de watervallen begon...
We waren nog geen 10 meter aan het lopen of de eerste brulapen waren alweer gespot. Onvoorstelbaar, wat een lawaai die beesten kunnen maken zeg! Dit was toch stiekem wel een klein wensje van mij wat ik in Suriname graag wilde zien, dus mijn dag kon al niet meer stuk!

De eerste waterval die wij gingen bezoeken was de Leoval. Een leuk tripje naar beneden. Ik kan eigenlijk niet echt iets spectaculairs vertellen over de tocht, want eigenlijk hou ik niet echt van bergwandelen. De waterval was daarentegen supermooi. We konden een douche nemen onder de waterval en even uitrusten. Vervolgens begon de tocht weer omhoog. Aangezien we er nog niet zat van waren, gingen we ook nog maar een tweede waterval bekijken. De Ireneval. Deze tocht was nog even een stukje verder naar beneden, maar ook dat hebben we allemaal overleefd. Daar heeft de hele groep een douche genomen en wat leuke plaatjes geschoten. Toch wel bijzonder, zo midden in het bos ineens een waterval. Toen begon de tocht omhoog...De spieren werden even flink op de proef gesteld en anderhalf uur later kwamen we met zijn allen bezweet boven op de berg aan. Daar nog even genoten van het uitzicht en vervolgens moe maar voldaan teruggekeerd naar onze overnachtingsplek.

We hebben even gedoucht en ons chillpak aangetrokken en vervolgens genoten van het dineetje dat de kok voor ons had bereid. ’S Avonds nog even heerlijk de hangmat ingedoken en met zijn allen een borreltje gedronken. De sjoelbak en het klaverjassen waren ook deze avond weer favoriet... Marloes, Hilda, Johan en ik hadden natuurlijk geen hangmat meegenomen dus wij konden overnachten in een klein huisje. Dat was erg gezellig. De volgende ochtend werden wij gewekt door een horde brulapen..Die hun volume knop alweer flink hadden opengedraaid. Om half 8 was iedereen wakker en hadden we een korte boswandeling. We wilden naar de zonsopgang kijken. Helaas was het te mistig, dus van de zonsopgang hadden we niet veel gezien. Om half 10 waren we weer terug en had de kok voor ons alweer een ontbijtje klaargezet. Vandaag gingen we nog een waterval bezoeken.
Vol goede moed begon ik aan de tweede tocht... Onderweg kwamen we kikkers, vlinders en mooie planten en bomen tegen waar wij toch ook even de aandacht voor wilden hebben.. Helaas had de gids niet echt goed geslapen en had hij volgens mij het idee dat we op een trainingskamp waren. Doorlopen, doorlopen was dan ook het enige wat hij kon zeggen.. Op dat moment kreeg ik even een dejavu van vroeger. Dan liepen m’n zus en ik met mijn moeder door de stad, en die liep ook altijd zo snel, dat wij nergens konden kijken. Na een uur snel wandelen kregen we te horen dat we nog een uur zouden moeten lopen. Plotseling kreeg ik een ‘ ik wordt een beetje chagerijnig’ momentje waardoor iedereen beter even uit mn buurt kon blijven. Dit werkte averechts aangezien ze het allemaal wel gezellig vonden om mijn chagrijnige hoofd even te bewonderen. Het ‘’ik wordt chagrijnig momentje’’ was omgeslagen in een ‘’ ik ben chagrijnig momentje’’. Gelukkig duren deze momentjes bij mij niet erg lang..en na een half uurtje kon je de eerste grijns op mijn gezicht alweer spotten. De waterval kwam inzicht en er stond ons een pittige klim naar beneden te wachten. De gids vertelde vol goede moed dat wij deze klim wel in een keer naar boven zouden kunnen klimmen. Hier had ik niet erg veel vertrouwen in, maar ja mijn doel was om eerst maar even beneden te komen.

Je moest je vastgrijpen aan boomwortels om niet naar beneden te vallen. Best spannend dus, maar al met al is het allemaal gelukt! Deze waterval overtrof voor mij de andere twee watervallen. We hebben bij de waterval gezeten en vervolgens begon onze klim alweer omhoog. We liepen met een groepje meiden vooruit en deze klim was inderdaad zelfs voor ons in een keer te doen. Eigenlijk ging het best soepeltjes en ging het klimmen makkelijker dan het dalen. 4 uur later kwamen we weer aan bij ons vertrekpunt. We kregen nog een bak bami als lunch en vervolgens werden de tassen alweer in de bus geladen. Onderweg gingen we nog langs ‘ston eiland’. Een schiereilandje van Suriname. Hier kregen Marloes en ik een beetje het Tukunarie idee...Prachtig plekje! Daar hebben we de helft van de groep afgezet en zijn wij weer teruggekeerd naar Paramaribo. De laatste trip was voor ons alweer afgelopen....

Nog 11 dagen en dan vliegen we alweer naar Curacao..Onvoorstelbaar dat de tijd zo vliegt..nog 20 dagen en dan staan we alweer met ons goeie gedrag op Schiphol..
Nu even niet te veel aan denken.. Ik ga nog even flink genieten van de laatste dagen hier!

Bigi Brasa’s en Bosi’s..
En tot horens!

Liefs Mariek!