Holi Paghwa en Baaka Boto

Hoi hoi!

Ik heb weer een aantal mooie avontuurtjes beleefd, waar ik jullie zeker even van op de hoogte wil stellen!

In Suriname vieren ze namelijk Holi Paghwa. Het feest van de Lente. Iedereen gaat dan in het wit gekleed en je mag elkaar een fijne lente wensen door elkaar onder te gooien met verf of gekleurd poeder. ( Ja, toen ik het hoorde vond ik het al een mooi feest!) We zijn een dag van te voren even de stad in geweest om een wit outfitje te scoren. We konden op dat moment nog steeds zwemmend de stad door, dus het was een hele opgave. Maar uiteindelijk is het gelukt. Nog wat gekleurd poeder gekocht, en het feest kon wat ons betreft beginnen.

‘s Ochtends zijn we nog even bij Anne op bezoek geweest in het ziekenhuis zodat zij ook een klein beetje in de Holi sfeer kon komen.
Vervolgens gingen we de stad in. Het is altijd een enorm feest bij de Palmentuin, maar helaas is deze nog steeds gesloten. ( door omvallende palmbomen.) We besloten om maar naar het onafhankelijkheidsplein te gaan. Geen kip te bekennen. We hadden de moed al een klein beetje opgegeven en besloten eerst maar wat te drinken bij het vat. Hoorden we ineens een kabaal achter ons. Bleek daar een Holi feestje gestart te zijn. We hebben ons meteen gemengd tussen de Surinaamse mensen en na 2 minuten waren we niet meer te onderscheiden van een echte Surinamer. We zagen er met zijn allen uit als een stel zwijnen maar hadden de grootste lol.

Onze vaste taxichauffeur had ons uitgenodigd voor een feestje. Daar aangekomen was er een beste DJ geregeld en iedereen ging flink los. “ Sub Holi’’ ‘’Sub Holi’’ ( fijne lente) was voor ons een vast begrip geworden. We hebben tot in de (voor ons) late uurtjes doorgefeest en hebben echt een superdag gehad. Wat hebben wij genoten. Thuis gekomen was het hoog nodig tijd om te baden. Alle kleurtjes waren afwasbaar dachten wij.. Bleek het roze poeder toch iets hardnekkiger te zijn. Na 4 keer gedoucht te hebben besloten we dat het maar een slijtage proces moest worden. Marloes had het op haar gezicht en handen zitten, en mijn benen en handen zaten er ook onder. De kindertjes in de klas hebben ons dan ook flink uitgelachen, maar dat kon bij ons de pret niet drukken. Wij hadden er wel weer lol in.

Dit weekend zijn we ook op trip geweest naar Baaka Boto. Het was een best end rijden. We waren ingesteld op een tocht van 7 uur over de lange bauxietweg. Na nog geen 4 uur rijden hoorden we ineens een vette kloenk. Wij stoppen…Bleek onze hele wielas eraf te liggen. Daar sta je dan met je goeie gedrag in de middle of nowhere. Er stopte een busje met laadbak. Daar zijn wij met z’n 6en maar ingestapt op weg naar dichtstbijzijnde tankstation. De wielas was op dat moment provocorisch gefikst en heeft het tankstation net gehaald. Daar zijn ze vervolgens opzoek gegaan naar een lasser. Ze hadden ons er op voorbereid dat we een uurtje of 2 vertraging zouden hebben. Uiteindelijk hebben ze een lasser gevonden alleen waren er nog 2 wachtende voor ons. Het zou dus nog wel even kunnen duren. De Surinaamse mannen van het tankstation vonden het reuze interessant al die bakra’s en hadden ons dan ook genoeg te vertellen en te vragen. Nou de eerste 2 uur is het nog wel grappig…maar daarna ben je er wel goed flauw van… Op den duur waren wel al getrouwd, hadden we 5 kinderen gebaard, waren we zwanger en hadden we al 15 dates in de Havanna’s geregeld en pas toen hadden ze door dat we niks van ze wilden. Ook vragen heel veel Surinamers hier of Marloes en ik tweeling zijn. Echt heel grappig. Dat hoor ik in Nederland nooit.

Na een dikke 6 uur wachten kwam uiteindelijk het witte busje weer de bauxietweg oprijden. De trip kon vervolgd worden. Na een reis van 14 uur!!! Kwamen we uiteindelijk om 9 uur aan bij Baaka Boto. Dat maakte echt een hoop goed. Een fantastisch klein indianen dorpje met een supermooie rivier met kleine watervalletjes ernaast. We besloten om maar te gaan baden in de rivier en daarna stond er een bordje lekker eten voor ons klaar. Onze klaverjasmaten zijn inmiddels vertrokken naar Tukanarie eiland om daar hun stage te vervolgen, dus moesten we op zoek naar een paar nieuwe maten. Wobke en Otto waren bereid om het te leren. Dat was weer gezellig. Om half 2 besloten we om onze hangmat op te zoeken en om daar de nacht door te brengen.

Om half 7 ging de wekker om de zonsopgang te bekijken. Wat een uitzicht. We hebben een uurtje bij de rivier gezeten en vervolgens besloten om nog even een bedje op te zoeken. We hebben een uurtje gerust en zijn toen weer de rivier ingedoken. Je ziet allemaal springende visjes die tegen de stroom proberen in te zwemmen. We gingen even ontbijten en toen stond ons een boottochtje te wachten. We voeren een eind de rivier op. Vervolgens gingen we even zwemmen en toen zijn we weer het bootje ingedoken. We voeren door naar een heel klein indianendorpje. We mochten daar kijken hoe die mensen overleefden. Dat was erg leuk en interessant om te zien. Vervolgens gingen we weer terug naar ons eigen ‘’indianen kampje’’. En gingen we een tochtje maken de Jungle in. Het tropische regenwoud was mooi om te zien, en tussen de bomen lopen was best verkoelend. We moesten kleine beekjes oversteken en flink door de modder lopen. Je raad het al, mijn scouting gevoel kwam wel weer een klein beetje terug.
Bij Baaka Boto aangekomen liet onze gids ons nog een paar schildpadden zien. Daarna was het nog tijd voor een verfrissende duik en vervolgens zat de terugreis er weer aan te komen. 8 uur bauxiet weg…dikke top!

De terugweg ging een stuk sneller dan de heenweg. De Jeep die met ons mee was heeft alleen de uitlaat onderweg nog verloren maar verder hadden we weinig tegenslagen. Om 10 uur kwamen we moe en voldaan aan bij de Kwatta en konden we alleen nog maar dromen over de mooie trip die we hadden beleefd!

Voor nu een dikke knuffel, en jullie horen snel weer van me!

Liefs Mariek!